Ben je net lekker aan het leven. Hoor je dat je dood gaat. Wat dan? Onze OML'ers laten het er niet bij zitten en halen álles uit het leven! Stream nu alle seizoenen op NPO Start!
14 juli 2008
13-07-2008
• leestijd 3 minuten
•
Het is alweer zover. Morgen 15 juli word ik op genomen in het ziekenhuis en 16 juli begin ik aan mijn chemokuur. Ik krijg in totaal zes chemokuren. We beginnen met drie kuren in zes weken tijd. De zevende week staat gepland voor mijn operatie en na mijn operatie krijg ik nog drie kuren.
Zo ben ik dus wel even een kleine vier maanden bezig met kuren, uitrusten en een operatie. Wat er daarna volgt, is afhankelijk van mijn fysieke toestand. Ik zal in ieder geval vijf jaar lang op controle moeten komen om er op tijd bij te zijn als het terugkomt.
We zijn allemaal bang voor chemokuren, met het idee dat ze vreselijk zijn. Ik wil jullie kort uitleggen wat de dokter mij heeft uitgelegd. Mijn chemokuur houdt in dat er een chemische stof in mijn lichaam wordt
gespoten, die de kwaadaardige cellen kapot gaat maken. Helaas maakt het niet alleen de kwaadaardige cellen kapot, maar ook de goedaardige cellen. Hierdoor kunnen er bijwerkingen optreden, die zelfs blijvend kunnen zijn.
De meeste mensen weten wel dat je misselijk bent en veel moet braken. Daar krijg ik waarschijnlijk medicijnen voor. Haaruitval is een mogelijkheid. Er is een kans dat ik onvruchtbaar wordt. Ik heb hiervoor wel enige voorzorgsmaatregelen genomen: mijn zaad geloosd en ingevroren. Erg interessante ervaring hoor!
Mijn gehoor kan afnemen en er is een kleine kans dat ik doof word. Mijn tast en smaak kunnen veranderen, maar die komen eigenlijk altijd weer terug. Er kan schade ontstaan aan hart, nieren, lever, longen. Al deze minder prettige bijverschijnselen zijn mogelijk, maar er is ook een kans dat ik nergens last van heb en er met een scheet weer vanaf ben. Klinkt heftig. Ben ook nu wel wat minder zelfverzekerd. Die chemo’s brengen toch een bepaalde onzekerheid met zich mee. Ik ben ook een beetje bang, maar ik probeer me zoveel mogelijk te realiseren dat ik niet bang hoef te zijn; ik weet immers nog niet welke kant het opgaat. De 12 enige invloed die ik hierop heb is proberen van elke dag te genieten zolang ik kan. Die gedachte geeft me kracht om positief te denken.
"hold on to the thoughts that give you strength and
you will only have thoughts of strength"
Ik ben waarschijnlijk nu voor vijf of zes dagen in het ziekenhuis. Als ik me goed voel, mag ik daarna thuis verder uitrusten. Jullie zijn allemaal welkom om langs te komen in het ziekenhuis, want ik zal me daar toch wel een beetje gaan vervelen. Laat het even weten via mijn 06, maar voel je alsjeblieft niet verplicht of schuldig als je niet komt of niet kan komen. Ik ben niet zielig!
Wel nog een ding... Ik merk dat het best slopend is om telkens aan mensen te moeten uitleggen hoe ik me voel of wat er allemaal met me moet gebeuren. Daarom probeer ik jullie ook zoveel mogelijk op de hoogte te houden via de mail. Als je met me wilt babbelen, vertel wat interessants over jezelf of wat je de afgelopen tijd allemaal hebt uitgespookt. Beetje afleiding van al dat gekanker.
gespoten, die de kwaadaardige cellen kapot gaat maken. Helaas maakt het niet alleen de kwaadaardige cellen kapot, maar ook de goedaardige cellen. Hierdoor kunnen er bijwerkingen optreden, die zelfs blijvend kunnen zijn.
De meeste mensen weten wel dat je misselijk bent en veel moet braken. Daar krijg ik waarschijnlijk medicijnen voor. Haaruitval is een mogelijkheid. Er is een kans dat ik onvruchtbaar wordt. Ik heb hiervoor wel enige voorzorgsmaatregelen genomen: mijn zaad geloosd en ingevroren. Erg interessante ervaring hoor!
Mijn gehoor kan afnemen en er is een kleine kans dat ik doof word. Mijn tast en smaak kunnen veranderen, maar die komen eigenlijk altijd weer terug. Er kan schade ontstaan aan hart, nieren, lever, longen. Al deze minder prettige bijverschijnselen zijn mogelijk, maar er is ook een kans dat ik nergens last van heb en er met een scheet weer vanaf ben. Klinkt heftig. Ben ook nu wel wat minder zelfverzekerd. Die chemo’s brengen toch een bepaalde onzekerheid met zich mee. Ik ben ook een beetje bang, maar ik probeer me zoveel mogelijk te realiseren dat ik niet bang hoef te zijn; ik weet immers nog niet welke kant het opgaat. De 12 enige invloed die ik hierop heb is proberen van elke dag te genieten zolang ik kan. Die gedachte geeft me kracht om positief te denken.
"hold on to the thoughts that give you strength and
you will only have thoughts of strength"
Ik ben waarschijnlijk nu voor vijf of zes dagen in het ziekenhuis. Als ik me goed voel, mag ik daarna thuis verder uitrusten. Jullie zijn allemaal welkom om langs te komen in het ziekenhuis, want ik zal me daar toch wel een beetje gaan vervelen. Laat het even weten via mijn 06, maar voel je alsjeblieft niet verplicht of schuldig als je niet komt of niet kan komen. Ik ben niet zielig!
Wel nog een ding... Ik merk dat het best slopend is om telkens aan mensen te moeten uitleggen hoe ik me voel of wat er allemaal met me moet gebeuren. Daarom probeer ik jullie ook zoveel mogelijk op de hoogte te houden via de mail. Als je met me wilt babbelen, vertel wat interessants over jezelf of wat je de afgelopen tijd allemaal hebt uitgespookt. Beetje afleiding van al dat gekanker.
Praat mee
0/1500