Groningen

22 December 2014 - 1 van de moeilijkste dagen in m'n leven. De dag waarop we toen hoorde als er wel een behandeling zou zijn en wat voor tumor ik heb.

Mama en ik zaten samen op de Oncologie poli te wachten na het nieuws wat mijn oncoloog tegen papa aan het vertellen was in het kamertje voor ons. Ik was zo bang geworden voor kleine kamertjes na dat ik toen voor het eerst de uitslag hoorde, daarom bleef mama bij mij zitten in de wachtruimte.

We waren zo ontzettend bang.. Straks zouden er uitzaaiingen zitten of is er geen behandeling mogelijk? En wat voor tumor zou ik hebben? hoe zou het verder gaan? Zoveel vragen die we hadden, waar we zo bang voor waren..

Allemaal kerstliedjes speelde zich daar af en het was daar helemaal stil, niemand was daar meer. Samen luisterde ik met mama na die liedjes die voorbij kwamen. Mama ging voor mij bidden, als we een goeie uitslag mochten horen.

Paar minuten later kwam papa stralend het kamertje uit en stak zijn duim op, hij vertelde ons alles.. Er was een behandeling mogelijk !! Er waren geen uitzaaiingen. Alleen de tumor die ik had, zou wel moeilijk te behandelen worden! Ik was zo gelukkig met dat nieuws, ik wist dat ik beter zou worden!

Paar dagen later werd ik daar in Groningen opgenomen.. Ik liep samen met papa en mama naar de Oncologie afdeling, en ik liep daar de kamer op waar ik zou komen te liggen. Toen ik door de deur heen liep zag ik een meisje op bed zitten, zo dun en zo ziek, helemaal kaal.. Ze zat op haar bed en keek uit het raam naar buiten, de zonnenstralen scheen over haar hoofd, hele kleine plukjes haar.. Ik begon direct te huilen en ik schrok zo erg, daar had ik nog helemaal niet bij nagedacht dat je kaal zou worden of zo ziek er uit zou kunnen zien..

Al snel liet ze haar pruik aan me zien en zette ze die op en vertelde ze dat het allemaal ook nog heel anders kon, dat je je haar op zet en opmaakt en dan er vaak alweer gezond uit zou zien.. Ik kwam daar voor mijn allereerste chemo, maar eerst zou ik onder narcose een porth a cat krijgen, dat is een kastje die boven je borst geplaats word en waar je de chemo door heen kan spoelen.. Operatie ging goed, het was de allereerste keer. Daarna zouden ze met een hele dikke naald mij aanprikken bij het kastje en zou de chemo er door heen gaan.

Toen de chemo er eenmaal door heen ging, zwelde m'n hele arm en borst op en het brande zo erg, ik dacht dat dat hoorde. Snel belde ik papa en mama op die even beneden waren in het ziekenhuis en kwamen al snel. Al snel kwamen de zusters eraan en haalde me van de chemo af en werd direct naar een operatiekamer gebracht, waarbij ze een nieuwe lijn in m'n arm zette en daar tijdelijk de chemo doorheen zou gaan.. en daar ging de eerste chemo.

Ik herrinner me niks meer van die dagen dat ik aan de chemo lag. Zo ziek, zo misselijk en zo van de wereld die dagen. Zoveel pijn gehad met de chemo onder de huid en zo bang..